مدح و شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام
یک سـامـرا انـدوه کـنج سیـنۀ مـاست دانی که عـمـری غصۀ دیرینۀ ماست از غـربـتـت آیـین غــم آیـیـنۀ مـاسـت بغض عدویت بغض ما و کینۀ ماست دارد غـبـار بی کـسی کـوی حـریمت گرد عـزا بـنـشـسته بر روی حریمت دشمن به جـرم عـاشـقی کشته شما را چون جـلوه گـاه خـالـقی کشته شما را چون نـور فجـر صادقی کشته شما را پرپر چو یاس و رازقی کشته شما را چـشم زمیـن و آسـمـان بر تو بگـریند جـانـا تـمام عـاشـقـان بـر تو بگـریـنـد زهــر جـفـا در قـتـلـتـان بـاشـد بـهـانه جـان داده اید از غصه هایی بی کرانه کوی مـدیـنـه، کـربـلا، این دو نـشانـه شــام بــلا و کــوفــه و جــور زمـانـه اینها هـمـه بر جانـتـان گـردیـده قـاتـل گر چه جهان زهـر جـفـا را دیده قاتل نامت حسن، خلقت حسن، خویت حسن بود جمع خصال و خُلق نیکویت حسن بود ذکر خوش و زیبا و دلجویت حسن بود قلبت حسینی، نقش بازویت حسن بود ذکر تو را گـفتن به لب اوج سخن شد مهدی به نام اطهرت، یابن الحسن شد یابن الحسن یعنی که مهدی زادۀ توست شمـشیر مانده در غـلاف آمادۀ توست نـام خـوشـش زیـبـایـی سجـادۀ توست او مـیـوۀ قـلـب تــو و دلـدادۀ تـوسـت برگـو بیـایـد دیده‌ها چـشـم انـتـظارنـد آقـا بـیـا کـه یـاس هـا دل بـی‌قــرارنـد آقـا بیا که فـاطـمه چـشم انتـظار است با مادرت قـلب همه چشم انتظار است هستی به اشک و زمزمه چشم انتظار است بشتاب امیر عـلقـمه چشم انتظار است زیبا شود گر که به رجعت آخر ای یار آیـد امـیــر عـلـقــمـه گـردد عـلـمــدار |